Teatry Miejskie

Teatr w Chemnitz oferuje pięć gatunków, czyli operę, balet, filharmonię, spektakl i teatr lalek.

Plac Teatralny z budynkiem Opery, Muzeum Króla Alberta oraz kościołem św. Piotra to jeden z najpiękniejszych zespołów budowlanych w Chemnitz.

Repertuar obejmuje szeroką ofertę dla wszystkich grup wiekowych i warstw publiczności, otwory od klasycznych po nowoczesne przedstawienia operowe, od operetki po musical. Dbałość o repertuar, w szczególności dzieł scenicznych Richarda Wagnera i Richarda Straussa – która była celem już podczas budowy Opery, dziś także stanowi oczywisty, stały punkt programu. Jednocześnie w ubiegłych latach Opera w Chemnitz zwróciła na siebie uwagę wystawiając nieznane i rzadko oglądane opery, takie jak „Iris” Mascagniego, „Templario” Nicolaiego, „Rose vom Liebesgarten” Pfitznera, „Schmied von Gent” Schrekera, „Benzin” Rezniceka oraz „Heimkehr des Verbannten” Nicolaiego.

Balet Chemnitz dysponuje 24-osobowym zespołem (12 kobiet, 12 mężczyzn). W centralnym punkcie repertuaru znajdują się przedstawienia baletu dramatycznego na podstawie takich autorów, jak Shakespeare („Sen nocy letniej”, „Romeo i Julia”), wystawiane na scenie Opery. Swój kunszt prezentują przy tym również choreografowie międzynarodowej sławy. Współczesne projekty prezentowane są w Sali Baletowej w budynku Opery, która zazwyczaj służy do ćwiczeń i prób. Balet Chemnitz występuje także w spektaklach operowych i teatralnych. Międzynarodowe zespoły taneczne, w szczególności z miast partnerskich Chemnitz, prezentują się podczas festiwalu tańca nowoczesnego „TANZ ǀ MODERNE ǀ TANZ”, którego gospodarzem jest co roku Balet Chemnitz.

Filharmonia im. Roberta Schumanna jest jedną z orkiestr w Niemczech o najdłuższych tradycjach. Utworzona w 1833 roku przez Wilhelma Augusta Mejo, jako orkiestra miejska, zyskiwała coraz większe znaczenie nie tylko w regionie. W 1983 roku z okazji jubileuszu 150-lecia zmieniono nazwę na Filharmonia im. Roberta Schumanna.

Filharmonia jest też partnerem różnych organizatorów koncertów. W ostatnich latach orkiestra występowała gościnnie m.in. w Wenecji, Salonikach, Rzymie, Salzburgu, Frankfurcie nad Menem, Düsseldorfie, Kolonii, Monachium, Berlinie, Dreźnie i Nowym Jorku, a także podczas festiwali na zamku w Neuschwanstein, w Tonhalle w Zurychu, a także w Brucknerhaus Linz. Od 2007 roku oferowane są także produkcje na płytach CD. Płyta CD ze wszystkimi koncertami Mendelssohna na fortepian i orkiestrę otrzymała w 2009 roku nagrodę ECHO Klassik. Płyta CD „Dzieła symfoniczne Hermanna Hansa Wetzlera” w wykonaniu Franka Beermanna i Filharmonii im. Roberta Schumanna uzyskała nominację do ICMA w 2011 roku.

Do zadań 106 członków orkiestry należą nie tylko przedstawienia w operze, operetce, musicalu i balecie, lecz także koncerty symfoniczne, koncerty specjalne i wieczory z muzyką kameralną. Wyjątkowe znaczenie w programie orkiestry ma praca z dziećmi i młodzieżą.

W czasach Karla Marxa Städtera Schauspielhaus (teatr) należał do najbardziej wyspecjalizowanych i postępowych gmachów DDR. Swoją karierę rozpoczęli tu tacy aktorzy, jak Ulrich Mühe, Corinna Harfouch i Michael Gwisdek. W Chemnitz pracowali najsłynniejsi wówczas reżyserzy, Frank Castorf, Hasko Weber, Michael Thalheimer i Armin Petras.

Duża scena w Schauspielhaus stawia przede wszystkim na sztuki literackie i występy aktorskie i prezentuje znane teksty ze światowej dramaturgii od antyku po klasyczny modernizm. W repertuarze znajdują się dzieła takich autorów, jak Molière, Goethe i Schiller, a także García Lorca, Friedrich Dürrenmatt i Arthur Miller.

Wschodnie skrzydło gmachu teatru koncentruje się na prapremierach i premierach – dominują tu współczesne formy teatru i nowa estetyka, młodzi aktorzy i reżyserzy. Swoją premierę miała tu także sztuka uhonorowana, przyznawaną co roku „Chemnitzer Theaterpreises für junge Dramatik” – nagrodą teatralną dla młodej dramaturgii.

Siedziba Teatru Lalek w Chemnitz od początku sezonu 2011/2012 znajduje się w gmachu teatru Schauspielhaus, gdzie dysponuje Małą Sceną na 100 miejsc. Jest to najstarszy gminny teatr lalek na obszarze dawnego DDR, który w grudniu 2011 roku obchodził swoje 60-lecie. Spektakle są urozmaicone i różnorodne: wykorzystywane są tradycyjne rodzaje lalek, takie jak marionetki, pacynki i kukiełki na patyku. Można się także zapoznać z alternatywnymi propozycjami – od lalek mimicznych po abstrakcyjne formy teatru materialnego.